Dag 1 en 2 en Adres
Door: Do en Sylvie
Blijf op de hoogte en volg Do en Syl
02 Februari 2014 | Spanje, Chiclana de la Frontera
31 januari en 1 februari 2014
¡Hola Todos!
31 januari om 2:50 stonden wij in de badkamer in Wolfheze ons op te maken. We maakte ons gereed voor ons vertrek naar Chiclana. Sylvie moest afscheid nemen van haar vriendje wat ze niet zo leuk vond. Eenmaal aangekomen op Schiphol en wij de koffers hadden gedumpt werd Dominique gefouilleerd. Gelukkig hadden we alles goed verstopt en mochten we door lopen ;) hihi. Toen wij eenmaal bij de gate waren aangekomen konden we gelijk door het vliegtuig in. Toen we er in zaten was er drama… De bagagebakken zaten vol. Daardoor hadden wij 40 minuten vertraging. Tijdens het rijden naar de vertrekbaan stopte we opeens, het ijs moest van de vleugels worden gehaald. Maar gelukkig toen we in de lucht zaten hadden wij wind mee. Tijdens de vlucht kregen we wat turbulentie, wij vielen daardoor als twee baby’s in slaap. Net zoals die dikke, vieze man die naast Dominique de hele vlucht lag te snurken. Door dat we wind mee hadden kwamen we toch nog op tijd op Sevilla aan. Snel de koffers opgehaald en vervolgens de auto opgehaald. De TomTom was een beetje sloom dus zijn we op de gok gaan rijden. Eenmaal toen de TomTom het deed reden wij blijkbaar goed! Vrouwen en richtingsgevoel hè! We reden naar de eerste de beste McDonalds in Chiclana waar er gratis Wifi was en wij met Michelle en Gerard Span hadden afgesproken. Gerard heeft ons naar het appartement gebracht waar wij dus 6.5 week wonen. Een groot huisje met drie slaapkamers, een grote keuken, een groot dakterras en een heerlijke douche. We wonen boven een oud vrouwtje (iedereen noemt haar oma.) Wie de moeder is van Juan Antonio. Dat is de directeur van de school waar Do stage gaat lopen. Hij kwam nog een extra sleutel brengen. Eenmaal gesetteld zijn we boodschappen gaan doen. Toen we moe en chaggie thuis kwamen hadden we geen zin meer om te koken. Dus besloten we heerlijke tosti’s te maken. Ondertussen begon het toch aardig koud te worden. ( Waar Michelle ons overigens voor gewaarschuwd had omdat we geen centrale verwarming hebben. ) Het hoogte punt was toen we onze eigen adem begonnen te zien. Paniek!! Bleek dat er ergens nog een raam open stond… We zijn samen in bed gekropen, met dikke vesten, 3 dekens en de laptop. We hebben een filmpje gekeken met kaarsjes aan om warmte te creëren en we zijn daarna met klappertanden naar bed gegaan.
Na 11 uurtjes bijtanken hebben we ontbeten en daarna maar eens de douche uitgeprobeerd. Heeeeeeeerlijk die warmte! We hebben daarna toch maar Michelle gebeld of ze voor ons een gaskachel had en die had ze! Ze zou hem die middag nog komen brengen. We besloten om de Eroski te gaan zoeken. Dat is een soort van Makro. Na een uur te hebben rond gereden en rare bordjes te hebben gevolgd en langs het strand te zijn geweest bleek hij gewoon om de hoek te zitten… We waren zo blij dat we dachten dat hij na een afrit zat. Daar zat hij dus niet… we reden de snelweg op, helemaal enthousiast dat we hem gevonden hadden, reden we hem zo straal voorbij! Lachen, gieren, brullen natuurlijk… Maar eenmaal terug hadden we eindelijk die grote supermarkt gevonden! We hebben daar wat eten geshopt en zijn naar huis gereden. Niet veel later stonden Michelle en Gerard voor de deur met onze gaskachel. Jeeeeej! Warmte!! Althans.. Dat dachten we… Want toen we eenmaal een grote gasfles hadden gekocht, kregen we die niet aangesloten! We hebben al het Spaanse geweld gebruikt wat we in ons hadden zitten (moest van Michelle…) maar het wilde maar niet lukken. Gelukkig hadden we ons Spaanse boekje bij ons en zijn we maar bij oma beneden om hulp gaan vragen… Zij spreekt snel, binnensmonds dialect en hoort slecht… In rap Spaans uitleg gekregen (Si, si..) en tot de conclusie gekomen dat de bombona de gas kapot was.. Shit, hebben wij weer.. Want hoe ga je dat terug bij het tankstation uitleggen?! Dat was voor later zorg want er moest natuurlijk nog even bij de Mac geskyped worden en gegeten worden (niet bij de Mac)!
Terug naar huis reden we langs het restaurant waar we wilden eten (20.00 uur) en die zat nog potdicht! Shit.. Is ie vandaag wel open dan? Wij in een zijstraatje gestopt (als de Spanjaarden dat mogen, mogen wij dat ook!) en ff gecheckt… Ging pas op 21.00 uur open! Nou, dat uurtje overbruggen lukte ook nog wel. Uiteindelijk super lekkere pizza’s gegeten, wijntje gedronken en een toetje gehad (Dit alles voor maar €15 incl. fooi!).. Bleek dat de serveerster half Nederlands was!! Even heel leuk gekletst en wat vragen aan haar kunnen stellen en vragen waar we uit konden gaan hier in Chiclana. Dat was een makkelijk antwoord… Eigenlijk niet. Jammer! In een ander stadje kon het wel, maar toch maar besloten om thuis nog een wijntje te drinken en nog een keer te proberen om die k!@^e gasfles aan te sluiten… Oma had ondertussen ook nog naar Michelle gebeld omdat ze bezorgd waren dat we het te koud hadden! Juan Antonio (Do’s directeur en de zoon van oma) had al aan de deur gestaan om te helpen maar toen deden we niet open! We waren natuurlijk aan het eten… Toen Michelle ons ook nog niet te pakken kreeg (NL’se simkaartje zat in Do’s tel) was de zaak rond! Moe en chaggie deed Do nog 1 laatste poging, en die lukte!!! JAAAAAA! WARMTE!! Zo blij zijn we nog nooit geweest! Onze kamers maar even snel opgewarmd zodat we enigszins ontdooid konden gaan slapen. Heerlijk!
Oh ja... we zullen jullie nog even ons adres geven, mochten jullie ons een kaartje willen opsturen ;)
Calle Rio Cena 10, 11130 Chiclana de la Frontera, Cádiz
Superleuk om al jullie berichtjes te lezen!
Liefs en hasta snel!
Xx Do en Sylvie
¡Hola Todos!
31 januari om 2:50 stonden wij in de badkamer in Wolfheze ons op te maken. We maakte ons gereed voor ons vertrek naar Chiclana. Sylvie moest afscheid nemen van haar vriendje wat ze niet zo leuk vond. Eenmaal aangekomen op Schiphol en wij de koffers hadden gedumpt werd Dominique gefouilleerd. Gelukkig hadden we alles goed verstopt en mochten we door lopen ;) hihi. Toen wij eenmaal bij de gate waren aangekomen konden we gelijk door het vliegtuig in. Toen we er in zaten was er drama… De bagagebakken zaten vol. Daardoor hadden wij 40 minuten vertraging. Tijdens het rijden naar de vertrekbaan stopte we opeens, het ijs moest van de vleugels worden gehaald. Maar gelukkig toen we in de lucht zaten hadden wij wind mee. Tijdens de vlucht kregen we wat turbulentie, wij vielen daardoor als twee baby’s in slaap. Net zoals die dikke, vieze man die naast Dominique de hele vlucht lag te snurken. Door dat we wind mee hadden kwamen we toch nog op tijd op Sevilla aan. Snel de koffers opgehaald en vervolgens de auto opgehaald. De TomTom was een beetje sloom dus zijn we op de gok gaan rijden. Eenmaal toen de TomTom het deed reden wij blijkbaar goed! Vrouwen en richtingsgevoel hè! We reden naar de eerste de beste McDonalds in Chiclana waar er gratis Wifi was en wij met Michelle en Gerard Span hadden afgesproken. Gerard heeft ons naar het appartement gebracht waar wij dus 6.5 week wonen. Een groot huisje met drie slaapkamers, een grote keuken, een groot dakterras en een heerlijke douche. We wonen boven een oud vrouwtje (iedereen noemt haar oma.) Wie de moeder is van Juan Antonio. Dat is de directeur van de school waar Do stage gaat lopen. Hij kwam nog een extra sleutel brengen. Eenmaal gesetteld zijn we boodschappen gaan doen. Toen we moe en chaggie thuis kwamen hadden we geen zin meer om te koken. Dus besloten we heerlijke tosti’s te maken. Ondertussen begon het toch aardig koud te worden. ( Waar Michelle ons overigens voor gewaarschuwd had omdat we geen centrale verwarming hebben. ) Het hoogte punt was toen we onze eigen adem begonnen te zien. Paniek!! Bleek dat er ergens nog een raam open stond… We zijn samen in bed gekropen, met dikke vesten, 3 dekens en de laptop. We hebben een filmpje gekeken met kaarsjes aan om warmte te creëren en we zijn daarna met klappertanden naar bed gegaan.
Na 11 uurtjes bijtanken hebben we ontbeten en daarna maar eens de douche uitgeprobeerd. Heeeeeeeerlijk die warmte! We hebben daarna toch maar Michelle gebeld of ze voor ons een gaskachel had en die had ze! Ze zou hem die middag nog komen brengen. We besloten om de Eroski te gaan zoeken. Dat is een soort van Makro. Na een uur te hebben rond gereden en rare bordjes te hebben gevolgd en langs het strand te zijn geweest bleek hij gewoon om de hoek te zitten… We waren zo blij dat we dachten dat hij na een afrit zat. Daar zat hij dus niet… we reden de snelweg op, helemaal enthousiast dat we hem gevonden hadden, reden we hem zo straal voorbij! Lachen, gieren, brullen natuurlijk… Maar eenmaal terug hadden we eindelijk die grote supermarkt gevonden! We hebben daar wat eten geshopt en zijn naar huis gereden. Niet veel later stonden Michelle en Gerard voor de deur met onze gaskachel. Jeeeeej! Warmte!! Althans.. Dat dachten we… Want toen we eenmaal een grote gasfles hadden gekocht, kregen we die niet aangesloten! We hebben al het Spaanse geweld gebruikt wat we in ons hadden zitten (moest van Michelle…) maar het wilde maar niet lukken. Gelukkig hadden we ons Spaanse boekje bij ons en zijn we maar bij oma beneden om hulp gaan vragen… Zij spreekt snel, binnensmonds dialect en hoort slecht… In rap Spaans uitleg gekregen (Si, si..) en tot de conclusie gekomen dat de bombona de gas kapot was.. Shit, hebben wij weer.. Want hoe ga je dat terug bij het tankstation uitleggen?! Dat was voor later zorg want er moest natuurlijk nog even bij de Mac geskyped worden en gegeten worden (niet bij de Mac)!
Terug naar huis reden we langs het restaurant waar we wilden eten (20.00 uur) en die zat nog potdicht! Shit.. Is ie vandaag wel open dan? Wij in een zijstraatje gestopt (als de Spanjaarden dat mogen, mogen wij dat ook!) en ff gecheckt… Ging pas op 21.00 uur open! Nou, dat uurtje overbruggen lukte ook nog wel. Uiteindelijk super lekkere pizza’s gegeten, wijntje gedronken en een toetje gehad (Dit alles voor maar €15 incl. fooi!).. Bleek dat de serveerster half Nederlands was!! Even heel leuk gekletst en wat vragen aan haar kunnen stellen en vragen waar we uit konden gaan hier in Chiclana. Dat was een makkelijk antwoord… Eigenlijk niet. Jammer! In een ander stadje kon het wel, maar toch maar besloten om thuis nog een wijntje te drinken en nog een keer te proberen om die k!@^e gasfles aan te sluiten… Oma had ondertussen ook nog naar Michelle gebeld omdat ze bezorgd waren dat we het te koud hadden! Juan Antonio (Do’s directeur en de zoon van oma) had al aan de deur gestaan om te helpen maar toen deden we niet open! We waren natuurlijk aan het eten… Toen Michelle ons ook nog niet te pakken kreeg (NL’se simkaartje zat in Do’s tel) was de zaak rond! Moe en chaggie deed Do nog 1 laatste poging, en die lukte!!! JAAAAAA! WARMTE!! Zo blij zijn we nog nooit geweest! Onze kamers maar even snel opgewarmd zodat we enigszins ontdooid konden gaan slapen. Heerlijk!
Oh ja... we zullen jullie nog even ons adres geven, mochten jullie ons een kaartje willen opsturen ;)
Calle Rio Cena 10, 11130 Chiclana de la Frontera, Cádiz
Superleuk om al jullie berichtjes te lezen!
Liefs en hasta snel!
Xx Do en Sylvie
-
02 Februari 2014 - 14:21
Hermy Van Steijn Van Van Hensbroek:
Wat is dit verhaal van dag 1 en 2 gezellig geschreven, mijn petje af. Nu al hebben jullie de nodige avontuurtjes beleefd. Even een tip, je kunt voor een paar euro als jullie geen zin in eten klaarmaken hebben ook tapas uitkiezen. In Frankrijk wordt er om 12uur gegeten in Spanje pas om 13uur. Daar moesten wij aan wennen. Die tapas worden in ieder geval in de middag overal gepresenteerd of dat in de avond is weet ik niet. Morgen dan begint jullie stage en wens ik jullie veel succès. Gelukkig dat jullie nu een gaskachel hebben want in de kou zitten is werkelijk niet leuk. Groetjes hoor! -
02 Februari 2014 - 17:50
Opa Bob:
Wat boeiend dat je nu het leven in Spanje leert kennen; ga zo door! -
02 Februari 2014 - 17:50
Opa Bob:
Wat boeiend dat je nu het leven in Spanje leert kennen; ga zo door! -
02 Februari 2014 - 18:51
Ruben :
Dat is een goed begin beloofd wat de komende periode
Succes allebei morgen met jullie 1e stage dag
Xxx -
02 Februari 2014 - 19:39
Jhertogh Oma :
Lieve sylvie en do
Fijn dat jullie goed zijn aangekomen, ik hoop dat het een mooie tijd
gaat worden. Slim om gelijk een kachel op te zoeken.
Een kruik in bed is ook een optie ,beter dan kouwe voetjes.
Op de dag 16 graden dat vindt ik wel iets, hopelijk is het een leuk
Stadje en gaan jullie lekker genieten. En gaat het werken ook goed bevallen.
Dikke knuffel. Kusjes van oma. -
02 Februari 2014 - 23:31
Alexandra:
Aaaah wat is internet toch een uitvinding!!! Wat leuk dat we allemaal lekker kunnen meegenieten van jullie avonturen. Leuk geschreven hoor, ik zag 't al helemaal voor me :)... Heel herkenbaar ook, net als in Puglia allemaal, de etenstijden s'avonds, geen verwarming in de huizen...waarschijnlijk praat oma alleen dialect... Ik kijk al uit naar 't volgende verhaal! Veel plezier daar! -
03 Februari 2014 - 14:15
Eddy:
Hallo Sylvie, leuk van je te horen!!! Geef mij je tel nr. ik bel vanuit America gratis over de hele wereld. Love you Opa
-
03 Februari 2014 - 14:45
Mariette:
Ben heel erg benieuwd naar jullie ervaringen op jullie eerste stage dag, zal veel 'met handen en voeten praten' zijn. Maar ik heb er alle vertrouwen in dat dit wel goed komt ;-) xxx -
04 Februari 2014 - 17:22
Irma :
dag hollanse chicas,
die dominique,die kan ook nog kachels aansluiten!
nu nog wifi in de flat. klusje voor sylvie?
wat schrijven jullie leuk! zo te lezen redden jullie het prima samen. met wat omweggetjes....
ik ben benieuwd naar jullie stageplaatsen.
de eerste dag was leuk, wat maakte het leuk?konden jullie je verstaanbaar maken?
we skypen...., ooit.
heb t goed komende dagen.
groetje irma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
