Vakantieweek! Marokko en Jerez

Hola todos!

Nou, dan zit ons laatste weekje er alweer bijna op… Gek hoor! Zo kijk je weken uit naar het moment dat je naar Spanje vertrekt… Dan weet je niet hoe je die eerste week moet doorkomen… En zo zijn er al ineens bijna 7 weken om! De tijd is echt gevlogen en we hebben zoveel mogelijk geprobeerd te doen, te zien, te genieten, te relaxen en te beleven. Veel nieuwe mensen ontmoet en veel plekken gezien. En natuurlijk hebben we wat moeilijke momentjes gehad, maar dat weegt totaal niet op tegen al het plezier wat we hebben gehad!

We hebben eerst maandag en dinsdag genoten van onze eerste dagen vrij. Echt uitslapen lukte niet, want we zaten natuurlijk nog in ons stage ritme. Maar we hebben wel heerlijk gerelaxt waarbij we vooral heeeeeel veeeeeel in de zon hebben gelegen! We moeten toch een heel klein beetje verkleurd terug komen hè.
Antonio had ons nog beloofd het strand te laten zien, dat hadden we voor woensdag afgesproken. Eerst zijn we aan het einde van de ochtend bij 2 van de Nederlandse meiden in de salon gaan kijken waar zij werken. Erg leuk om te zien! Omdat het rustig was mochten zij eerder weg en werden we voor lunch bij hun uitgenodigd! Lekker verse stokbroodjes met zelfgemaakte eiersalade gegeten, mjammm! ’s Middags werden we nog op een knipbeurtje getrakteerd als dank dat wij zoveel voor hun wilden rondrijden (boodschappen e.d.). Dus toen had Dominique nog even een flinke twijfelbui… Kort of alleen puntjes…?? Uiteindelijk is dat dus kort geworden en heeft ze daarmee zelfs nog haar kunnen doneren aan stichting Haarwens! Superleuk! Sylvie weer fijn de puntjes kunnen laten bijknippen, we konden er weer fris tegenaan!

Aan het einde van de middag appte Antonio waar we waren, en of hij ons kon komen ophalen om richting het strand te gaan. Een kwartiertje later stond onze taxi voor, maar hij moest nog wel eerst even langs de voetbalclub waar hij lesgeeft. Of we mee wilden of dat hij ons ergens zou afzetten… Nou ja, we gaan wel even mee! Dik een uur later zaten we nog steeds in het zonnetje langs de kant van het veld te kijken en was Antonio ondertussen van alles en nog wat aan het regelen. Maar toen hij eenmaal klaar was hebben we wel een leuke tour gemaakt! We zijn van de ene kant van de kust naar de andere kant gereden en ondertussen op een paar plekken gestopt. Eerst op een uitkijkpunt in Novo Sancti Petri gestopt waar we, nadat we eerst een stuk door prikkelbosjes moesten lopen, de hele kust uitgelegd kregen, wat waar precies is. Door die wijk hadden wij al eerder gereden, maar konden we geen toegang tot het strand vinden. Dat klopte legde Antonio uit, want dat is een echte hotelwijk. Daar zitten de rijke mensen, de elite en heb je dus ook heel veel dingen om te doen. Dikke golfbanen, plekken om paard te rijden, spa’s, restaurants etc… Daarna zijn we doorgereden naar het eerste gedeelte van het strand (la primera pista). Goh… Daar waren we de eerste dag al per ongeluk tegen aan gereden… Toen door naar het tweede gedeelte van het strand (la seguna pista), waar alle barretjes waren aan de boulevard. Daar even een koffie gedronken en nog wat over de geschiedenis van Chiclana te horen gekregen. Blijkbaar bestaat dat gedeelte van Chiclana dus pas zo’n 25 jaar! De weg naar het strand bleek vroeger gewoon alleen maar land te zijn, waar Antonio nog op zijn paard heen ging! We zijn er nu ook achter waarom die oude mensjes op Sylvie’s stage zo slecht praten… Wat dus blijkt is dat de oude mensen van nu in Chiclana heel slecht tot niet opgeleid zijn. Die hebben vroeger geen school gehad en die slikken nog erger alle woorden in dan er tegenwoordig gedaan wordt. Tel daar nog eens bij op dat ze inmiddels ook geen tanden meer bij hebben en voilà… Duidelijk waarom daar geen touw aan vast te knopen was!
Nadat we de koffie op hadden zijn we doorgereden naar het strand in Sancti Petri. Oeps! Daar hadden we ook al gereden! Dat vertellen we ook mooi niet aan Antonio… Sancti Petri was vroeger een echt vissersdorpje met eigen winkels, bioscopen, apotheken enz… Maar als je er nu doorheen rijdt kun je je daar echt niks meer bij voorstellen! Op een enkel huisje na is alles verlaten en vervallen. Tegenwoordig heeft iedereen er zijn boten liggen om uit te varen en wordt er veel aan watersport gedaan. Maar daar is dan ook alles mee gezegd… Nadat we weer bij onze auto waren afgezet en Antonio hartelijk bedankt hadden voor zijn moeite en uitleg zijn we weer terug naar huis gegaan. We wilden vroeg naar bed want we wisten inmiddels dat de boot naar Marokko de volgende dag eindelijk zou uitvaren! Klaarmaken voor fluitende mannen en spugende kamelen dus!

De boot zou om 13.00 uur vertrekken dus we zijn goed op tijd vertrokken. Daar gelukkig een gratis parkeerplekje gevonden, dat scheelde ons dus weer €18 aan parkeerkosten waar die beste mevrouw het aan de telefoon over had! Bleek dat je in de straat naar de poort van Tarifa toe ook gewoon voor €2 per dag kon parkeren… Dat was ze natuurlijk even vergeten te vermelden. Snel onze tickets gekocht zodat we door konden naar de wachtruimte voor de boot. Natuurlijk konden we pas 20 minuten nadat we eigenlijk zouden vertrekken door de “gate” en duurde het nog eens langer voordat we echt gingen varen! Er moesten natuurlijk ook allemaal volgeladen Marokkaanse busjes mee, die boven op het dak nog eens een grotere lading meenamen dan er überhaupt in het busje pastte! Ja, het was echt… We gingen naar Marokko! Na een redelijk rustig ritje zagen we dan eindelijk Marokko in zicht komen. Heel gek als je er over nadenkt dat je dan in Afrika bent! Even continent hoppen!

We werden heel netjes opgewacht door onze gids en gingen met Duiters, Italianen, Brazilianen en een Canadees op pad! John, de Canadees, bleek voor de rest van de dag onze “Dad for a day”, want dan zouden we minder last hebben van al die verkopers en fluitende mannen.
Eerst gingen we op weg naar het restaurant ergens midden in het stadje. Ze rijden daar nog erger dan in Spanje!! De mensen kijken daar niet eens als ze oversteken… Of ze nou lopend zijn of in de auto zitten! Een paar hart verzakkende momenten gehad dus die dag. Bij het restaurantje aangekomen stonden er al verschillende verkopers ons op te wachten. Gauw doorlopen naar binnen dus waar er live Marokkaanse muziek gespeeld werd, heel erg leuk! In een hoekje gepropt met z’n allen en ons eten werd zo’n beetje direct geserveerd. We begonnen met een soepje, geen idee wat voor soep, met brood. Dat hadden we nog niet eens op of ze stonden al met Shish Kebab voor onze neus. Erg lekker maar de soep was nog niet eens op! Net de laatste had van die spies op toen er een bord met couscous, groenten en een kippenpoot geserveerd werd. Pfoeee waar moesten we dat nog laten?! Erg lekker maar allemaal veel te veel. Toen nog een veel te zoet kopje verse muntthee gekregen om de baklava mee weg te kunnen spoelen. Tijd om uit te buiken was er ook niet, want we hadden 2 minuten om naar de wc te kunnen en dan zouden we alweer gaan. Wow wat een tempo!
Na het eten gingen we lopend door de Medina, dat is het oude centrum van Tanger. Om de 2 meter had je wel een verkoper aan je kont hangen die je de komende 5 minuten zou blijven achtervolgen. Door de meest smalle, scheve en steile straatjes gelopen waar je je niet van kan voorstellen dat daar mensen wonen. De was hing tegen de muren aan om te drogen.. Weet niet of het daar nou veel schoner en droger van wordt, maar ieder heeft zijn manier natuurlijk. Toen kwamen we bij het museum aan was het oude paleis van de koning was. Vroeger hield de koning er van om in de Medina te wonen, tegenwoordig heeft hij zijn “buitenhuisje” aan de rand van de stad. Een prachtig oud gebouw wat vol zat met typisch Arabische bouwstijlen. Veel tijd om daar te kijken was er ook niet, want we zouden al gauw onze tocht vervolgen op weg naar de apotheek. Geen flauw idee waarom we naar een apotheek zouden gaan, maar goed… Wij volgen wel. Daar een hele demonstratie gekregen van alle producten die in Marokko zelf gemaakt worden. Van Argan olie voor je haar en huid tot kruiden die je moet ruiken tegen het snurken en allerlei andere handige middeltjes. “Goed, sorry dat ik zo snel moet praten maar ze heeft me maar weinig tijd gegeven om alles uit te leggen. Ik hoop dat jullie de uitleg leuk vonden en wat willen jullie kopen?” Nou, wij hebben maar overgeslagen… Omdat wij al zo snel klaar waren en de andere groepen nog niet (wij hadden maar een groepje van 3 met onze Dad for a day) werden we vast naar een souvenirwinkeltje iets verderop in de straat gebracht. De rest van de groep zou ook zo komen maar wij konden vast rondkijken. Heel veel leuke dingetjes gezien, voor belachelijk prijzen! Oh ja, je moest hier afdingen… Uiteindelijk allebei wat kleins gekocht waar we voor flink wat euro’s op hebben lopen afdingen! Ja.. je kon daar gewoon met euro’s betalen... Nadat de rest van de groep ook was bijgevoegd en ook even heeft kunnen rondkijken zouden we teruggaan naar het busje. Sylvie wilde graag nog goedkope sigaretten scoren dus werden we met een kennis van de gids op pad gestuurd. Die bleek heeeeel veel vrienden in Amsterdam te hebben (we hadden maar even gezegd dat we daar woonden) en wilde ook graag eens naar Nederland. Na een hele tocht door de Medina te hebben gelopen kwamen we bij de pinautomaat aan. Een paar keer geprobeerd, maar pinnen lukte niet! In de hoop dat niet onze hele bankrekening geplunderd zou zijn bij terugkomst in Spanje, het idee voor de sigaretten in Marokko dus maar laten zitten en terug naar de groep! Weer een dikke achtervolging door zeker 4 verkopers tot aan het busje, waaronder een jongetje van misschien 12 jaar die Dominique wel een houten kamelen beeldje wilde geven in ruil voor een kus. Die verleiding heeft ze gek genoeg kunnen weerstaan… Zijn iets oudere broertje merkte nog terloops op dat Sylvie wel “nice boobies” had. Wat een charmeurs zijn het toch!

Eenmaal veilig en zonder verkopers weer in het busje weten te komen waarna we op weg gingen naar een of ander uitkijkpunt. Ondertussen langs de buitenhuisjes (paleis) van de koning en van andere Saoedi-Arabische prinsen gekomen. Daar werd nog alles even flink opgeknapt want volgende week zou de koning even langskomen. Eenmaal bij het uitkijkpunt konden we eigenlijk bijna niks van het uitzicht zien omdat er allemaal bomen voor stonden… Wel zagen we natuurlijk weer andere verkopers… Na een paar minuten zouden we doorgaan naar iets wat we de hele tijd al wilden… Kameel rijden! Nou bleken het eigenlijk dromedarissen maar dat mocht de pret niet drukken. Eerst maakte Dominique een rondje en Sylvie wilde er alleen even opzitten voor een foto. Daar had die beste man natuurlijk maling aan, en zo ging ook Sylvie voor een rondje! Lachen, gieren, brullen… Maar wij hebben wel dromedaris gereden! En we zijn er niet eens van af gevallen!

Het einde van de dag begon al aardig te naderen maar we hadden nog een bezoekje aan de grotten van Hercules tegoed. Hercules heeft volgens ons hier echt overal gewoond want in Chiclana hebben we ook al een kasteel van Hercules… Dat terzijde want het was wel erg mooi. Er is een opening in die grot waar je op de zee uitkijkt wat de vorm van Afrika heeft! Oke, dat was best leuk om te zien! Na weer langs flink wat verkopers te zijn gelopen gingen we weer terug naar het busje want dat was het einde van de tour. Na nog weer een paar van die hart verzakkende momenten in het verkeer weer heelhuids op de boot aangekomen. We zijn toen met 2 Italianen en John even in het barretje gaan staan waar we op een colaatje getrakteerd werden. Helaas verliep de terugreis niet zo rustig als de heenweg en ging de boot echt heel erg tekeer! Nadat Sylvie haar sigaretten op de boot had kunnen kopen (2 voor de oorspronkelijke prijs in Spanje van 1!) werd ze totaal niet lekker! Misselijk, bleek en zweterig! Toen is ze door Daniele (die Italiaanse man) naar buiten gebracht en kreeg Dominique een zak ijs in haar hand geduwd om in Sylvie’s nek te houden. Dat schijnt te helpen… Daniele’s vrouw kwam af en toe ook nog even checken hoe het ging. Die boottocht leek wel uuuuuuuren te duren! Dominique werd er ook niet vrolijk van… Wat waren we blij toen eindelijk de motoren van de boot uitgingen en wij weer rustig aan land konden gaan! Op de heenweg hebben we geen stempel in ons paspoort gekregen omdat we bij de groep hoorden (dat hoefde dan niet ofzo…). Dat vond Dominique erg jammer, want dat zouden haar eerste stempels ooit zijn! Maar terug in Tarifa die beste meneer toch nog even lief aan kunnen kijken.. En daar was haar stempel dan eindelijk! (I know, het slaat nergens op.. maar ik ben er blij mee haha!) Na nog even verkeerd te zijn gereden waren we anderhalf uur later eindelijk weer thuis! Lekker gauw naar bed want we waren bekaf van het toch wel gehaast, alle indrukken, alle zeurende verkopers en fluitende mannen. Maar we hadden het niet willen missen!

Na vrijdag een lekker rustig dagje te hebben gehad om een beetje bij te komen van Marokko (en alvast te wassen en deels in te pakken) was het zaterdag tijd om naar Jerez te gaan.
Nadat de tomtom ons eerst naar de middle of nowhere had gestuurd kwamen we toch eindelijk een parkeergarage in het centrum tegen. Eenmaal in het centrum zagen we een paard met koets langskomen, wat we toch wel erg leuk vonden! Toen die beste man €30 voor een rondje vroeg en hij €15 te weinig vond zijn we toch maar doorgelopen en zijn we op het eerste beste terrasje in de zon geploft wat we tegenkwamen. Toen we daarna weer puf hadden om verder te lopen kwamen we een collega van die beste meneer tegen die het wel voor €15 wilde doen. Goed… Toen konden we niet weigeren en hebben we dus even de über-toerist uitgehangen in de koets. Geen idee of we voor dat geld het volledige rondje hebben gehad, maar we vonden het wel leuk en hebben gelijk alle hoogtepunten van Jerez gezien. Na nog even een paar winkeltjes te hebben bezocht besloten we dat we eigenlijk helemaal geen zin hadden om nog langer rond te slenteren… Terrasje aan het gezellige pleintje gepakt dus! Daar nog even lekker mensen zitten kijken en zitten kletsen. Toen we eenmaal terug naar de auto liepen waren er ineens weer veel meer winkels open dan toen wij er doorheen liepen… Terwijl het op zaterdag de hele dag open zou zijn…. Wij snappen echt niks van die Spaanse openingstijden hier! Op de terugweg wel gewoon in 1x keer naar huis gereden. ’s Avonds zouden we nog een drankje gaan drinken voor de verjaardag van 1 van de Nederlandse meiden hier, maar dat hebben we helaas toch af moeten zeggen… Dominique had dikke koppijn en Sylvie voelde zich ook niet helemaal top.

We hebben er zondag dan ook flink gebruik van gemaakt dat we niks op de planning hadden staan, door even heeeeeerlijk lang uit te slapen. Wat wel een beetje jammer was, was dat we sinds zaterdagavond geen gas meer hadden. Geen warm water en warme douche dus! Gelukkig hadden we net van te voren gedoucht, maar afwassen met warm water lukte dus niet meer… En toen bedachten we dat koken op de laatste dag er dus ook niet meer in zou zitten… Nou konden we wel nog een gasfles halen, maar daar hadden we geen zin meer voor dat ene laatste dagje hier. We wassen ons wel gewoon even snel met koud water en dan gaan we heeeerlijk uitgebreid douchen als we in het hotel zijn. Eten moest dan maar even bij de Mac gebeuren, want we moesten tenslotte onze blog nog schrijven en updaten!

Onze koffers zijn inmiddels zo goed als helemaal ingepakt, gek hoor! Bij Dominique lijkt het alsof er minder in de koffer zit (is niet zo) en bij Sylvie lijkt het alsof er meer in de koffer zit (is ook niet zo) dan op de heenweg… De laatste wasjes zijn bijna gedraaid, alles bijna schoongemaakt en de laatste rondjes door Chiclana zitten er ook bijna op! Wel moeten we straks nog even naar Santa Anna lopen (het kerkje naast ons) want het kan eigenlijk niet dat we daar 7 weken naast lopen en het niet gezien hebben… En dan… Op naar Sevilla!

Tot over een paar dagen weer allemaal!

P.s. Foto’s komen allemaal op Facebook!